Yetimler İçli Ağlar Şiiri - Metin Hanlıoglu

YETİMLER İÇLİ AĞLAR
Geceye söyleyin sussun,
Bütün inlemeleri bana bıraksın,
Günahlarımı örtsün, yeter…
Ve yetimimin içli bakışlarının arasında,
Sırtına yükleyelim kalemimin,
Ne kadar yetim hikayem varsa.
Bütün yetimlerle kardeş etsin onları.
Gözlerimden çaldığı damlalarla ağlasın,
Üç öğün tokat yiyen şiirlerime.
Şafağın sancağıyla beraber,
Hepsini hicran dağına çıkarsın.
Ninniler söylesin onlara,
Kar tanelerine kardeş etsin uyutsun,
Ak sevdalarımın sütüyle besleyip,
Güllerle uyanmaya büyütsün.
…………………………………
Sus gece sus!
Yetim uyanmasın.
Salkım söğüt düşüncelerimin gölgesinde,
Bir yetim uyuyor.
Uyanmasın yürek dağlar;
Çünkü yetimler içli ağlar.
…………………………………
Ay’a söyleyin sussun!
Dalgaların sinesine uyuttuğum,
Çöl yağmuru kokulu,
Mehtap uyanmasın.
Yoluna kurban olduğumun,
Nurunu yansıtsın yeter.
Ve duruluğunda,
Yükleyelim sırtına yüreğimin,
Yetimlerin ensesine attığımız,
Kalleş tokatların hesaplarını.
Taşısın gözyaşlarıyla birlikte
Hesap günündeki gül çehreli
Peygamber sancağının gölgesine.
…………………………………
Sus Ay sus!
Yetim uyanmasın.
Zıpkın yemiş her günümde,
Çok yetim uyuyor.
Uyanmasın yürek dağlar,
Çünkü; yetimler içli ağlar.
Metin HANLIOGLU (SİVAS)