Yetimler Diyarından Şiiri - Emine Sevim

Gonca güller perişan Bosna sokaklarında
Bülbül arkalarından ah u efgan eyledi
Âlem kör âlem hissiz
Dünya bu hâle sessiz
Bu hâl garip gönlümü yaktı büryan eyledi

Minare boynun bükmüş duyulmuyor ezanlar
Sessizlik çöreklenmiş söylemiyor ozanlar
Zulmün eli her yerde
Adl ü merhamet nerde
Elemim yaşlarımı tüketti kan eyledi

Harap evin önünde yorgun mahzun bir çocuk
Beyaz ölüm kol gezer buz tutuyor her soluk
Ölüm kurtuluş ona
Gidiyor sonsuz sona
Yüreğim coşup taştı beni giryan eyledi

Yüreğim kurşun olup aşıp Bosna'ya varsa
Mukaddes bir hedefi tam on ikiden vursa
Ellerim paslı bağlı
Ayaklarım bukağlı
Aczime gökyüzünde melekler tan eyledi

Bosna'da açlık zulüm her dakika ölüm var
Metrelerce uzuyor taşı şehitten duvar
Beşikte ölmüş bebe
Her gece zulme gebe
Bu hâle gnca güller çâk-ı girban eyledi

Bağrı yaralı mahzun şimdi Mostar köprüsü
Ayakların altında gelinlerin örtüsü
Yine de bekliyorlar
Belki şimdi diyorlar
Bu ahvale bilmezem ehl-i dünya neyledi