Yetimiyim Şiiri - Halil Ales

Ben bu sahranın yetimiyim.
Ç/öl çarmıhında
Gergin bekleyişlerim
Gün yüzüne çıkmamış
Ağularla bezeli
Çekmiş sürme diye gözlerime
Yüreğim hoyratı gazeli.
Muson yağışları halt etmiş
Siyah benizli
ve yanık genizli ağıtlarım var benim.
Doğmasın çocuğum
Yetimi olmasın bu ser/keşliğin
Zerk olmasın doğa anaya doğurmayana doyurmayana.

Bu sefer izin vermeyeceğim
Gayr-i meşru sözcüklere
İzim vermeyeceğim
Karanlık patikalarda
Katedral soğukluğu sokacağım sokaklarıma

Mesela yazmayacağım
Bundan sonra kumlara adımı
Rüzgarlarla aramayacağım
Sahipsizliğimi.
Saymayacağım ard arda gecesizliğimi.
Günün b/eklentisi yok lugatta
Umut dünden izinli.
Burakları bekleyeceğim
Yükseklere meylettim daha sert düşüşler için.
Ah içim. İçim içime çentik
Canım dişime kilit
Yaryüzüne kabuk
Deprem deprem dökeceğim seni.
Ben bu sahranın yetimiyim
Duyulsada duyulmasada adım...

Halil&Halil