Yetiminim Şiiri - Ahmet Mercan

Fakirim, kimsesiz
Bir Sesini sakladım kendime
Bir de gülüşünü
Bir de "neden böyle..." dediğindeki hüzünlü bakışını
Birkaç küçük an, birkaç anı bir de işte
Antikalar gibi değerliler
Tüm varlığım onlar Başka hiçbirşeyim yok
Oturup sayıp duruyorum
Unutmamak için hepsini tekrar ediyorum
Şimdi sanki Islanmış bir serçeyim
Aslında Yetiminim
Öyle garip öyle boynu bükük haldeyim
Dudağım bükük sesim titrek gözüm dolu
Bıraktığın yerdeyim