Yetimin Feryadı Şiiri - Ali Rıza Saygan

Allah-ın izni ile beni peydah ettiniz,
Suçum, günahım neydi bana söylemediniz,
Ben senin ciğerparen değilmiydim can Anam,
Hadi Babam terk etti, siz nasıl terk ettiniz.

Hiç mi haz etmediniz, hiç mi sevemediniz,
Bağrınıza basarak yavrum diyemediniz,
Ana sız ve Baba sız, bıraktınız siz beni,
Sunalarından bir kez sütün emzirmediniz.

Bu nasıl bir yürektir, bu nasıl gaddar vicdan,
Sokağa attığınız sizlerden kopan bir can,
Yetimlerin feryadı ayyuka yükseliyor,
Ana ve Baba’sızlık içimde büyük hicran.

Izdırap dolu günler birer birer geçiyor,
Bir sıcacık kucakta saçlarım okşanmıyor,
Sevgisiz bir ortamda büyümek öyle zor ki,
Meleklerde okşasa, Ana’ya benzemiyor.

Yokluk mu, fakirlik mi, terk edilmeme sebep,
Evlat terk edilir mi? Kabul eder mi mezhep,
Ne açlık, ne susuzluk, hepsine katlanırdım,
Gözlerim kan ağlıyor, kalp yoksun sevginden hep.

Her Bayram hüzünlenir, bağrıma taş basarım
Yastığım hep ıslanır, ıslatan gözyaşlarım,
Ne halim soran olur, ne hediye alanım,
Bende olsun isterim kırmızı ayakkabım.

Ne olur bir gün gelde, Gül yüzünü göreyim,
Yavrum diye sar beni, bende Annem diyeyim,
Allah-m yalvarırım, Anam-ı gönder bana,
Ak göğsüne yaslanıp, doya, doya öpeyim.

Benim için ekmek aş, suyum sensin ey Anam,
Bana sensizlik çok zor, sensiz cennet’te haram,
Güvendiğim dağlara, kar yağmasın ne olur,
Sen bensiz yaşasan da, ben sensiz yaşayamam.

Herkes itip kakıyor, hor görüyor hep beni,
Tanımıyorum amma, çok özledim ben seni,
Izdırabım çok benim, yüreğimdedir yaram,
Benim ilacım sensin, esirgeme sevgini.

Ali Rıza Saygan
Arz Ederim. Şiir No: 65