Yetimin Duası! Şiiri - Tahsin Koç

Beni yetim bırakanın!
Anne, Baba yüzü görmesin
Sürekli evlat desin!
Evlat yüzü görmesin!
Benimde bir ailem vardı;
Şen şakrak yaşardım!
Koşardım Annemin, ellerin öperdim
Durmadan; Anneme sarılırdım
Onun bir kokusu vardı; Bende
Babama çok takılır, birde naz ederdim!
Babamın, nazımı çekmesi hoşuma giderdi
Abim Abdurrahman'ın, şakası sert olurdu
Kardeşim Elifin, yanağında busesi vardı
Annem, akşam yatağı serince
Yatakta, boğuşurduk
Annem, susun deyince
İnadına, konuşurduk
Bir gün yine, bir akşam
Kardeşlerimle, yatakta boğuşurken
Bir patlama, bir gürültü;
Sarsıldı binamız, başımıza yıkıldı!
Üç gün sonra gözümü, Hastanede açtım
Bir hafta sonra, ne olduğunu hatırladım!
Hemen sordum Annemi?
Cevap vermediler bana
Ya! Babam Ya! Kardeşlerim?
Kimse bir şey, söylemediler
Sonra düşündüm, meseleyi anladım
Ben özlüyorum, Annemin kokusunu!
Babam yok, kim çekecek nazımı?
Gece gündüz, Kardeşlerime ağlıyorum!
Kim duyacak avazı mı?
Bacak kopuk, kol kopuk!
Ben ne yapacağı, bu halimle?
Annem olsa idi!
Hem bacağım olurdu, hem kolum!
Onun için diyorum! ...
Beni öksüz ve yetim bırakanları
Evlat yüzü görmesin! ..
Sürünsün yerlerde, asla yüzü gülmesin!
Birleşmiş Milletler hep “Gâvurdur”
Müslümanlar ölmesin!
Güvenim yok, Dünya adaletine?
Tek şikayetim; “Mahkemeyi Kübra’dır”

Tahsin KOÇ
Tiran- 04.07.2015