Yetimim Benim Şiiri - Musa Apuhan

YETİMİM BENİM

Sevgiye susamış ruhun sahibi,
Kırılmış kanatları, uçamayan serçem.
Gündüz umut yüzlüm, gece dert yüreklim,
Üşüyen bedenlim, titrek nefeslim,
Yetimim benim, can yetimim.

Yetimin yanağında,
İz yapar gözyaşı,
Ve hep yalnızlığını çizer.
Yavrusuyla yürüyen her babanın sırtına,
Boynu büküktür bakarken,
Yakıştırırlar "yetim" diye.
Yalnızlığı da, acıyı da en çok yetime.
Çökerken bir gece vakti kaldırıma,
Üstüne üstüne dolu vururken,
Aldırmaz, soğuk üşütmez onu,
Yetimliğidir, yalnızlığıdır onu üşüten...
Ne garip yetim olmak,
Ne tuhaf yetim demek,
Yetimim benim, can yetimim.

Kaybolmaktır kalabalığın ortasında
Yetim olmak.
Kurulan huzur sofralarında
Tabaksız kalmaktır, yetim olmak.
Hissedilmemek, saçları okşanmamaktır,
Yetim olmak.
Dirhem dirhem sunulan mutluluğu,
Parsel parsel geri vermektir yetim olmak.
Oysa yetim olmak
Mutalibe can halimeye bereket olmaktır
Yetim olmak,
Kargaşaya hakem, emanete emin olmaktır.
Yetim olmak, "Muhammedi" olmaktır.
Yetimim benim, can yetimim.

Muhabbetle sarıl, okşa yetimin saçlarını.
Ağırla, sevindir gönül sofranda bir yetimi,
Arala avuçlarınla cennetin kapısını,
Çevir yalnızlık zindanını, sırça saraya,
Ser, Hamza'ca kanatlarını Muhammedi bir sevdaya.
Yetim olmak, sevinci paylaşmak,
Acıya göğüs germektir.
Yetim olmak, yetim olana ağlamak,
Olmayana imrenmektir.
Hıçkırıklarını sinende biriktir,
Yalnızlığına sığın, kalabalık görün.
Yetimim benim, can yetimim

Biraz yaramazlık yaptığında kulağı çekilmek,
"Arsız, seni babana söylerim" deyip
Babasızlığını, kafasına kafasına vurmaktır.
Yetim olmak,
Sokakta oyun oynarken,
Arkadaşlarının üç lafından bir tanesi,
"Babam aldı, babam dedi, babaaamm, babam..."
Oyunda bile, üç sıfır yenik başlamaktır
Yetim olmak.

Oysa yetim olmak, varlığa şükür etmektir.
Yetim olmak, elde iken kıymet bilmektir.
Yetim olmak, yüreklere merhamet ekmektir.
Üzülme ey yetimim, sanma ki sen yalnızsın.
Aha işte burada, binlerce yetim gönüllü
"Allahtan geldik, ona döneceğiz." diyenler,
"Kimsesizlerin kimsesi Allahtır." diyenler,
Allah için sevenler, işte onlar senin ileler.
Seni yetim anlar ve sana yetim gönüllüler ağlar,
Yetimim benim, can yetimim.

Sen kimsesiz bir çocuksun,
Bu gün burada, kimsesi olanlardan daha çoksun.
Kucak açanı olmayan, yok’sun.
Sana diyorum, "ey Muhammed alın yazınlım."
Okşansın saçların, yüzüne gülücük gelsin.
Her insan bir melek olsun,
Seni bütün melekler sevsin.
Sen sevilince kurtuluşa reçetesin.
Sen üzülünce uğruna arş titretilensin.
Sen Allahtan, insanlığa emanetsin.
Sen seni görmeyene de uzatılan elsin.
Sen benim başım gözüm üstünesin
Üzülme, üzülme yaradanın seninle.
Yetimim benim, can yetimim...

Musa APUHAN