Yetimim baba Şiiri - Mustafa Güneş 2

YETİMİM BABA
Sözcükler yetersizdir, seni tarifte
Ansızın gittin, artık yetimim baba
Acımı dindiremez hiç bir reçete
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Dört mevsim solmayan dikensiz bir güldün
Kelamda dilinden bal akan bülbüldün
Lafını esirgemez, korkmaz ve hürdün
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Nurdan yüzünü şimdiden çok özledim
Ansızın gideceğini hiç bilmedim
Dökülsün diye gözyaşımı silmedim
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Haram lokma senin en büyük düşmanın
Allah'a zikirdeydi gördüm her anın
Çileyle yoğrulmuştu yıllarca canın
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Bize tokat atmayı haram bilirdin
Üzücü sözcüğe hep yabancı dilin
Eller hep duada senin için, bilin
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Ömrünü bize çalışarak adadın
Güneş altında yanıp, terleyip kaldın
Yılmadın, durmadın bundandı hep saygın
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Sekiz evladına adadın canını
Şükür ederek geçirdin her anını
Yetiştirerek büyüttün tamamını
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Yokluğun hissediliyor bu yürekte
Sanki geleceksin, duygular üst üste
Hakkın ödenemez biliriz elbette
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Cennette güzel mekanlar senin olsun
Yürürken yolların güllerle hep dolsun
Makamın erenlere komşuluk
olsun
Ansızın gittin, artık yetimim baba

Kardeşim Mehmetine selamlar söyle
Kavuştum sana söyle, kaderdir böyle
Bizde varacağız bir gün o menzile
Ansızın gittin, artık yetimim baba