Yetimi kayıranlar Şiiri - Mikdat Bal

Elhamdülillah deyip, müslümanım diyenler
Hiç hayır işlemeden, cenneti isteyenler
Yetimlerin hakkını, haksız yere yiyenler
Hangi yüzle cenneti, temenni eder durur
Yetimlerin hakkını, düşünmeden yer durur

Yetîmlerin malına, yok ki kim el uzatsın
Müslüman geçinirken, bilesin ki tezatsın
Karnını şişirmişsin, yetimler de aç yatsın!
Yanıbaşında ağlar, bana ekmek der durur
Sen ise yediğinden, miden hep şişer durur

Zekatı vermiyorsan, yetim malını yedin
Düşkünlere olmazsa, yardımın inayetin
Lanetine uğrarsın hem hadis hem ayetin
Hem Allah hem Resulü, hep ikaz eder durur
Bir çoğu bu ikazı hafif zanneder durur

Zavallı yetim düştü, ne anne var ne baba
Ne komşudan ilgi var, ne el tutan akraba
Bir çok ihtiyacı var, gören var mı acaba!
Herkesin çocukları okula gider durur
Bu zavallı yetimin umudu biter durur

Bal der bu ramazanda hiç olmazsa görelim
Hayırın bir kısmını, yetimlere verelim
Nebiye komşu olup, cennetine girelim
Çünkü o ümmetine müjdeler eder durur
Yetimi kayıranlar, benimledir der durur