Yetimce düşler Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Uzaklar yontar gövdesini adamın
Gurbet yollarını tuzaklar
Hayalleri demlenir hisleriyle
Pınarlarından beslenirken ırmaklar

Gezinirken sokaklarımın ıssızlığında
Ansızın düşüverdi üzerime kanayan zamanlar
Sokağımda unutulmuş çocuklar gördüm
Yalnızlığın ayazında
Yıldızlarını topluyorlardı gökyüzünün
Hayalleri dağlara eş
Deli çağlarında yapayalnız çocuklar

Çocuklar gördüm
Zehir kusan zamanları yudumlayan
Korku cellatlarının gölgesine sığınmış
Uçamayan kuş misali
Yara, bere içinde
Günahların dünyasında ecelleriyle oynayan
Çocuklar

Çocuklar gördüm
Saçlarında sonbaharın izleri
Kararsızlık gezer dört bir yanında
Umut mevsiminin muzdaripleri
Boşluğa savrulan küçük adamlar

Çocuklar gördüm
Ana kucağına hasret yavrular
Acılarında düş biriktiren
Sessiz çığlıkları yansıtan yüzler
Künyeleri hazır
Yetim, öksüzler

Çocuklar gördüm
Ürpertiyle dolan gecemde
Üşüyordu çocuklar
Yüreklerini tutuştururken ısınmaya
Sokaklardan sözlerime düşüyordu çocuklar

Ay sarınırken çocukları
Bulutlara tutundum yorgan niyetine
Yetimce düşler kurdum
Gün görmemiş gözlerinde

Bacasız evlerde; korku kabarık
Sırılsıklam oldum yetim sığınağında
Acıların kesiştiği yerdeyim artık
Yetim çırpınışlar bela ağında.