Yetim Sevinçli Aşkımız Şiiri - Cezmi Ersöz

Nasil da unuttuk,
kimsesiz odalarda
iste vaktidir kendimizden kopmanin,
dedigimiz o sonsuzluk anlarinin
bizi herkesten ayirdigini...

Nasil da unuttuk,
mutluluktan,hazdan,sevincten
daha cok bizi hayata baglayan
o istirap dolu hayaletin,
o kara hulyanin
bizi herkesten ayirdigini...

Simdi yetim sevincli askimiz
buyulenmis,hayran kendine,
simdi vakitsiz, belki cok gec, kayitsiz
kendine...
Atiyor tenini, tenindeki ruhu
atiyor,
kor ve iradesiz bir sehvetin atesine...