Yetim Malı Şiiri - Nurettin Sevim

Yetim malı yeme, haramdır sana,
Ateş olur, düşer kor ocağına.
Sahipsiz sanırsın, unutma ki var,
O’nu koruyan Rab, komaz yanına.

Bir lokma haramsa boğazda durur.
Yetim ahı kalmaz sonunda vurur.
Mirası yiyip de zengin olsan da,
O gözyaşı yakar, denizler kurur.

Helâl rızık için ter dök, az kazan,
Rızkı Allah verir O'dur tek yazan.
Yetimin hakkıyla sürülen sefa.
Zehre döner elbet geçer bir zaman.

Yetim malı yiyen ateşi yutar.
Sanır ki kâr eder dünyayı tutar.
O mazlumun ahı çıkar elbette,
Hesabı sorulur hem ahı tutar.