Yetim kaldin istanbul

YETIM KALDIN İSTANBUL

İstanbul`un faili meçhul kayıtlarına düşülen
Yetimin şiiri…
Sana sesleniyorum bir yetim kalbinden
Ellerimi kime uzatsam hor gözle kovuyorlar
Sahipsizim ya anam babam yok ya olsun varsın
Sen varsın İstanbul yetim vatanı
Sanki ana kucağısın geceler korkutunca
Sarılıp sarmalarsın kundakdaki çoçuk gibi
Sahipsiz kalan kalblerin dert babası İstanbul

Bugün beni büyüttün anam oldun babam oldun
Günahıda sende gördüm sevgiyide sende gördüm
Haramı helalı gösterdin aç karnımı doyurdun
Abim oldun ablam oldun derdim sevincim oldun
Bizi kimseye emanet etmeye kıyamazdın
Siz benim yetim çoçuklarımsınız
Aslan gibi yürekli su gibi temiz olup sahiplendin

Senin her taşını her karış toprağını bana sorsunlar
Neyini bilmem ki bazen kaçak aşkları sakladın
Bazen dünyaya ilk gelen sesi duydun
Bazen babalık duygularının çıglıklarını
Bazende bir annenin feryadını
Senin yerine konulacak ne var
Göstersinler bana

Senin her semtin sanki bir şehir sanki bir başkent
Seni bilmeyen seni gezmeyen senin geceni anlamayan
Seninle bir ömür boyu aynı kaderi paylaşamaz
Seninle aynı havayı teneffüs edip
Seninle aynı suyu içemez yemeği yiyemezler
Yetim olmayan seni anlayamaz istanbul

Ve istanbul seni hangi kelimeye sığdırayım
Sana hangi tabirler yakışır
Seni hangi ressamlar çizebilir
Seni hangi bestekarlar besteleyebilir
Seni tabirlendiren yalan söyler
İnanmam onlara

Hayatta hiçbirşeye üzülmedim
Ne yetim bırakanlara
Ne hor görenlere
Nede beni sevmeyenleri
Üzüldüm çünkü sen yetim kaldın…

Ve ertesi günün ilk sabah ezanına mütakip
Sela verilir
Anne adı yok
Baba adı yok
İstanbulun kayıtlarda olmayan
Bir kişi bogaz köprüsü yakınlarda ölü olarak bulundu…
Ve kişinin elinde küçük bir not bulundu
Not: Sen yetim kaldın İstanbul