'Yetim'i Görüp Küçümseyenler

Gazneliler kurdular,büyük bir Türk Devleti;
Yaptılar insanlığa,ihlâs ile hizmeti...

Ebul Hasan Harkâni, zamanın kutbu idi,
Padişah,her fırsatta sohbetini dinlerdi...

Gaznevî Padişahı Sultan Mahmut Han, sordu:
Beyazid-i Bistâmî nasıl bir zât? diyordu...

Ebul Hasan Harkânî,hocasını duyunca;
Edeple toparlandı,o anda olduğunca! ..

Dedi, çok mübârekti,kâmil bir velî idi;
Onu gören kimseler hidâyete ererdi...

Olurlardı Allahın râzı olduklarından,
Daha büyük bir devlet,var mı ki başka bundan? ..

Bu söz Sultan Mahmutun pek hoşuna gitmedi!
Yâ Hasan-ı Harkânî,sözün tatmin etmedi! ..

Ebû Cehl,Ebû Lehep,gibi nice kimseler,
Server-i âlemi hem defalarca gördüler! ..

Hidâyete ermedi bir çokları bilirsin,
Hocam,Resûlullahtan daha üstün mü dersin? ..

Haşa! .. dedi söz aldı,Ebül hasan Harkânî;
Öyle bir söz söylemek haddimize mi yani?

Ebû Cehl,Ebû Lehep gibi nice ahmaklar,
Resûlullahı görmez,görmedi avanaklar! ..

Dediler:Peygamberlik,bir yetime mi kaldı?
Bu da nereden çıktı,yetkiyi kimden aldı?

Sanki Yüce Rabbimiz,onlara soracaktı!
Peygamber olacaksa,birisi olacaktı! ..

Bedenini gördüler,maddeye saplandılar!
O göz ile bakmakla,ebediyyen yandılar! ..

Ebû Bekir Sıddıkın baktığı gözle gözle bakan,
Resûlullahı görür,olurdu birer sultan! ..

Onlar, Resûlullahın sohbetine doydular,
Sahâbe-i Kirâmdan, seçilmişten oldular! ..

Söylediğin kimseler, bu gözle baksalardı;
İnattan kurtulur da,Sahâbe olurlardı! ..

Sultan Mahmut Han ise,îzahtan çok hoşlandı,
Evliyâ sevgisiyle,muhabbetiyle yandı! ..

Büyüklere muhabbet,bütün herşeye değer;
Bir kıssadan bin hisse almak lâzımsa eğer! ..