Yetim Duygular Şiiri - Bahri Yıldırım

Yıllar bize anlattı, biz de iyi anladık.
Bir ömür yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.
Onca büyük acıyı sevgiyle tırpanladık.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.

Ne geceye sığardık ne gündüzde yerimiz.
Göz kamaştırır iken, farklıydı eserimiz.
Birlikte kazılacak diyorduk makberimiz.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.
,
Umuyor, diliyorduk her şey güzel olacak.
Bizim olan bu kavga aşkı özel kılacak.
Sonsuzluk bize yakın canda ezel kalacak.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.

Ne başının dönmesi ne de yürek yangını,
Engel olamaz aşka bulur herkes dengini.
Aramak, bulmak gerek her dem gönlü zengini.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.

Bazen dönüp topladık gül dalından dikeni,
Seven yürekler anlar böyle sevda çekeni.
Bilesin ki beyindir, her bir aşkın kökeni.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.

Sonunda vuslat yoksa düşler ölürmüş derler.
Her aşkın düşmanıdır bu acılar, kederler.
Sevip ayrı kalanlar çokça feryat ederler.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.

Sevmek yürek işiymiş aşk ise ölümüne.
Direnmekmiş aslolan, herkesin zulümüne.
Bize bakan soruyor,’’Bunlar da deli mi ne? ’’
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.

Anılar ölümsüzmüş, gidenin inadına.
Yazılırmış sevenler kuşların kanadına.
Dosteli destan yazmış hepsi senin adına.
Bu bile yetmiyormuş böyle güzel bir aşka.