içimde yetim bir çocuk, saklambaç oynuyor;
hayatın kendisini sobelediğini bilmeden...
başı sonu olmayan sokaklarla arkadaşız
fikrimiz alelade, ruhumuz rutubet kokuyor,
kök salamadık, puslu karanlıklar içinde sessiz,
hüsran sağ olsun, yardımını asla esirgemez.
hayat boyu garanti ediliyor, yalnızlık canımıza;
gözlerin feri ıssız, yürekler dağlanmış yücelerden.
madem topraklar var, örtün üstünü pisliklerin…
ilk o çocuğu gömün, bitsin bu kin, bu nefret;
duygudan yoksun, gözleri açık gitsin yetimcik,
hayatın kendisini sobelediğini bilmeden...
17 Aralık 2010
Nadir GürKayıt Tarihi : 17.12.2010 00:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İçimde hiç büyümeyecek olan çocuğu öldürüp kahraman yapmak için yazılmıştır bu şiir.
TÜM YORUMLAR (3)