Yetim Bir Çocuğum Ben

yetim bir çocuğum
yitik duyguların dünyasıyım
bir yanım ağlamakta görünmez
aldanma öyle güldüğüme
sevinçlerim babamın gülen yüzü olmadı anne

ağlamalarım yoksun gözyaşlarımdan
dokunmalar yersiz ve gereksiz
yere düşmelerimi hatırlarım
ve de babamın dokunuşunu
hiç bir el babamınki gibi yumuşak olmadı anne

oyuncaklara sarıldığıma bakma
her sarılma büyüyen bir hasrettir
tükenmez bir hasretin yolcusuyum
hiç bir sarılma babam olmadı anne

bakma büyüdüğüme
hala çocuğum ben
yitik renklerin dünyasındayım
babamın gri saçları taze hafızamda
griye bakarken ağlamalarım ondandır anne

geceleri üşürüm
vakitler hep ayaz geceler
ısıtma odamı bırak öylece kalsın
hiçbir sıcaklık babam olamadı anne

bugün bayram
giydim en güzel elbiselerimi
gözlerimin içine bakıp durma
hiçbir elbisem babam olmadı anne

ben yetim bir çocuğum
sevmelerim kör kuyu
karanlığa boğulmuş duygularım
hiçbir ışık babamın gözleri olmadı anne

her sabah fırtınalar kopar içimde
kasırgalar geçer üzerimden
yine de hafiflemez acım
hiçbir acı babamı unutturmadı anne

yaşım yirmi deli doluyum
yaşım otuz olgun biriyim
yaşım kırk yaşlanıyorum artık
yaşım elli yaptığım her iş belli
yaşım altmış saç baş gitmiş
yaşım yetmiş babamın yeri dolmamış
babam gelmedi ben ona gidiyorum anne