Yetim Aşk Şiiri - Nihat Akyar

Şimdi ölümcül bir aşkın,
hayat veren havasını soluyorum.
Yüreğimdeki umutların üzerine,
yorgan olmuş karmakarışık duygularım.
Gecenin karanlığı yutarken berrak gökyüzünü,
bir yıldız tutup gidiyorum ,
binlerce yıl öncesine bıraktığım çocukluğuma.
Üşüyorum. Çok üşüyorum!
sıcak nefesinle kokla, öp,saçlarımı okşa,ninniler söyle,
uyut beni çok uykum var anne.

Islak mevzilerin, buzul çamurları
kanatırken yaralı ümitlerimi;
tırnaklarımı geçirip çağ' ların böğrüne,
gençliğimi emanet ettiğim aşkıma dönüyorum.
Takvimlerin özgürlüğünde sev,öp,
kanat dudaklarımı yırtarcasına
özledim seni.