Yeti Şiiri - Diyap Mansuroğlu

Tutunduğum dallar yüz döker ayaklarımın tedirginliğine
Bir ağaç gövdesi kadar güvende hissedememek ne acı
Bütün bir sevda seli akarken gözlerimden sinsice
Kalan ne ki giden ne ki artık her şey bitince

Bir kuşun mahpusluk kafesinde hissettiği güveni
Gagasındaki bir damla suyun huzurunu yaşamıyorsak
Ne manası var geçen zamanın yalanlara sığdırılarak
Yalanlardan geçip gelip hiçbir şeye layık görülmemişken

Sevmek bir yetenek bir rüzgârın bir yaprağı okşaması gibi
Bilmeyen kalplere anlatılamaz ihtiraslı bencillikleri
Buzlu göz dağından düşenin parçası dahi bulunmazken
Yansın yaz yansın kış yansın aşk yansın tüm sevgi ve yeti