Yeti Şiiri - Çağatay Türkgülü

Yanık portakal kokulu sesler
Aşağılarken beni, çığlıklı nefesler
Düğümlenir boğazımda
Tenime avunduk sözler değer
Şayet, belki, keşke, umarım, eğer...
Kendime dökmüyorum bile değer
Yetemiyor muyum?
Kırmızı gözlerim söylemez yalan
Akıp giden yaşlar, yok geri kalan
Geçmiş var mı? Var mı güvenli alan?
Bu huzursuzluk içinde biri var ki
Memnun mudur, ağır bir merak hali
Sevdiğimi biliyor gerçi tüm ahali
O da bilsin, hissetsin, görsün
Tüm odağım o olsa, neden yok vaktim
İki ara, bir dere. Koşmaya yok takatim
Ona sarılmak istiyorum, bırakmadan
Ne anlatıyorum yine? Yine bensiz
Yine onsuzum, gecem tatsız, demsiz
O beni özlüyor, ben burada kafiyesiz
Birkaç kelime diziyorum öyle rastgele
"Sorun değil" diyor. "Sen mutlu ol yeter"
Yetmez, yetmiyor. Her geçen gece daha beter
Sadece o olsa, sadece ben olsam yeter
Yetmez yine, yetmeyecek
Ben ona ne çok sarılsam az gelecek
Böyle mi kuracağım gelecek?
Şaka gibiyim, komik değilim
Buraya ne yazarsam yazayım
Kendi zihnimi nasıl kazarsam kazayım
Yetmiyor. Yetmeyecek. Yetmemeli.
Çok üşüdüm, en iyisi ona yazayım