Yeterki sen masum kal...

Yüreğimde erken gündöndü
Ümitlerimi zamansız hasada vurdum.
Daha olgunlaşmadan, yeşermek üzereyken
Yalnızlığın kor kollarına saldım.
Hüzünlerin çevirdiği, hasret taşları arasında
Duygularımı öğütmek düştü payıma.
Bütün tedbirler nafile artık,
Kılıçlar kınından çekildi bir kere
Ya yokluğuna esir düşüp müebbet kalacağım,
Ya özleminin kollarında eriyip biteceğim,
Ya da vuslatın yollarında tükenip gideceğim.
Yetmeyecek düşler susuzluğuma
Ve kandırmayacak anılar beni.
Belki darağacına çekecekler,
Körkütük günlerim her gün, her dakika.
Canımı yakacak her seferinde,
Ciğerlerime yetmeyecek yarım nefeslerim.
Kalemimden sel olup akacak doldukça,
Yanaklarımdan süzülmesi gereken,
Acıların gözlerime diktiği fidanların meyveleri.
Kimse bir kibrit çakamayacak, zifiri sensizliğime
Ve kimse yetmeyecek karanlığımı dağıtmaya.
Avcılar düşecekler körpemin peşine,
Ümitlerime sığınacağım, hasretinden.
Belki de bir gün yaralanıp,
Takatim yetecek mi bilmem ama
Can havliyle koşacağım kapına,
Son nefeste seninle olmak,
Kollarında ya da yollarında ölmek için.
İstemiyorsam adam değilim,
Yeter ki sen masum kal…

29/06/2012 Erzincan