Yeterki Kadıköy'de Olsam Şiiri - Emin Vural

Kadıköy’de bir bank olsam
kıyıya paralel
Sert ve hırçın havalarda
dalgalardan arta kalan
su tanecikleri vücuduma değse
Haydarpaşa Garı ile karşılıklı
bir kahve içip sohbete dalsam
Yeterki Kadıköy’de olsam
Kadıköy’de bir büfe olsam
Rıhtım’ın göbeğinde
Ayaküstü değseler bedenime
Önümde iki sevgili öpüşse
Ben de şehvet içinde
gelen geçen otobüsleri izlesem
Yeterki Kadıköy’de olsam
Kadıköy’de bir tramvay olsam
Moda’nın damarlarına
sırtımda tutunan gençlerle ve
üstümde oturan yaşlılarla açılsam
Bahariye’den geçerken
korna mı öttürsem
Süreyya Operası’nda dursam
Yeterki Kadıköy’de olsam
Kadıköy’de uçan bir kuş olsam
Göğe yükselsem
İşte cenneti görmek
havadan Kadıköy’ü görmektir
Kanatlarımı onun semasında çırpsam
Sadece onun kıyısından
atılan simitleri yesem.
Olmadı Kadıköy’de Müshade Meyhanesi’nde
rakı bardağı olsam
İnsanların dertlerine deva
Ceplerine ateş olsam yaksam
Çarpsalar beni diğer bardaklarla
Ses etmem
Yeterki Kadıköy’de çarpsınlar
Kadıköy’de Bostancı dolmuşu olsam
Altıyol’dan Fenerbahçe’ye açılsam
Bağdat Caddesi’nde
Mini etekli yaşlı teyzeler gibi
Salına salına yol alsam
Hangi dolmuş benim gibi şanslı
Yolcuları cepleri dolu,yaşlı
Kadıköy’de bir park olsam
Ne güzel bir park olurdum
Kadıköy’de ne olursam olayım
Çirkin olma ihtimali yok
Bunu yazar,bunu söylerim
Cennet Kadıköy’dür.