Yeter Şiiri - İlyas Kunt

...
ilyas kunt

Bana umut vermeyi bırakın..
Kim umut verse yara oldu yüreğime.
Tutmayın ellerimden...
Sakın yardım etmeyin bana...
Bir köşeye bırakın çocuk yanımı...
Gecelerimi çalmayın yeter....
Kim umut verse...
Benim yarınlarımı çaldı...
Kim umut verse, hayallerimi çaldı...
Kapanmaz yaralar açtı yüreğime...

Umut vermeyin bana...
Çaresiz değilim ben...
Çok yordunuz beni...
Önce Umut verip...
Sonra gidişleriniz yordu..
Yıktı...öldürdü...tüketti
Gözlerimin katiliydi sözleriniz
Geceleri zindan ettiniz bana
Mahkum oldum gecelere...
Tüm hayellerim ..Anılarım.
Tavana asılı kaldı umutlarım...
Siz yoktunuz yanımda...
Siz görmediniz...bilmediniz halimi..

Benim canımın canı yanarken...
Sizler rahat uyudunuz...
Bırakın artık beni Yeter...
Bırakın, bir gün rahat uyusun gözlerim.
Bırakın kendi halime......
Bende insanım...
Bırakın , gidin yüreğimden...
Yalnızlıgıma terkedin beni...
Sigaramın dumanıyla sevişen nefesime
bogazımda dügüm olan duygularıma...
Ölüp ölüp dirildiğim
anılarıma bırakın beni...

Çektigim her duman öldürsün beni.
Yeterki umut vermeyin bana..
Yeterki , bırakacagınız
ellerimi tutmayın..
Yeterki dedigim ne varsa...
Bana fazlasıyla yeter...
Yeterki siz uzak durun benden...
Ben bana yetmeye alıştım ...
Bana yeter acılarım...

Alıştım nankörlüge....
Alıştım vefasızlıga..
Alıştım elvadasız gidişlere...
O yüzden umut vermeyin bana...
Gidin yüreğimden...
Yalnızlıgım yeter bana...
Yeter...