Yeteriz Şiiri - Ufuk Nazım

Sevgilim
Toprağa yığdım gözlerimi
Yeşerecek tohumlar için
Sustum
Bulutlar akarken ufuklara
Sen bana doğru akarken
Yığılma öyle heyecanınla
Yaşlanmasın gözlerin
Ağma ıraklara
Gel bana yavaş da olsa
Gel bana
Yıkılsın kararan bahtlar
Sen bana bak
Dağlar gibi
Sonra sus
Gül sussun kurusun
Gül kurusu toza
Toz sonsuza
Sonsuz ufka aksın
Sen bana ak
Irmak ırmak
Damla damla
Dol gönlüme
İnsanlar
Sessiz sedasız geçsin
Telaşına uyup zamanın
Unutsunlar konuşmayı
Umut etmeyi bize ne
Sen ve ben
Yeteriz bu ömre