Yeterdi Şiiri - İsmail Gül 2

Ne isterdim şanı yüce Mevlâ’dan,
Şu garip gönlüme dolsan yeterdi.
Al bu tatlı canım yoluna kurban,
Ellerin elimde kalsan yeterdi.

Sensiz uyku kâbus, düş, karabasan,
Yokluğunda ruhum olmaz ki asan,
Kelimeler aciz, biçare lisan,
Nasıl sevdiğimi bilsen yeterdi.

Şu tatlı canıma kastın ne söyle?
Ateşi aşkınla yakarsın böyle,
Kolların boynuma dolasan şöyle,
Masumca yüzüme gülsen yeterdi.

Yüreğim sevginle kavruluyorken,
Bilmem oralarda mutlu musun sen,
Kollarımı açmış bekliyorken ben,
Düşlerime bari gelsen yeterdi.

Ben bir çiçek olsam, sen bal arısı,
Şair olsam, sen de ilham perisi
İn, cin uykudayken gece yarısı,
Usulca kapımı çalsan yeterdi.

An gelip saatler vuslatı çalsın,
Felek kırk yılda bir yüzüme gülsün,
İsterse yastığım kara taş olsun,
Üstüme yorganım olsan yeterdi.

İsmail GÜL