Hiç acındırma kendini
yıllarca hep aynı tuzağı kurdun.
Bazen gözyaşlarınla,bazen gürültülerinle,beni vurdun
Hiç değişmedin..!
Beni hasta ederek kendi Sefa’nı sürdün
Öyle bir düşündüm ki,
neler etmişsin bana neler.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta