Yeter mi? Şiiri - Mustafa Özbıyık

Kocaman bir gök gürültüsüyle başladı gözyaşlarım
Bir parça aşkla karışmasını umduğumda anladım
Korkunç bir aşkla yıkandığını hissetti gönlüm
Korkunç olanınsa ayrılık olduğu gün gibi aşikârdı

Bulmalıydı yansımasını, aydınlık olmayan gökyüzü
Bulmalıydı ki, sevgiyi haykırabilsin mehtaba
Haykırdığı her kelime, aşkı fısıldasın kalplere
Ve bulsun bulunamayan zaman, bulsun bulunamayan

Artık yalnızlığımı yansıtıyorsun, yoksa yalnızmısın
Neden beni de yanına almıyorsun, yoksa korkak mısın?
Neden ürküyorsun melek yüzlüm, anlamıyor musun hala
Anlamak mı istemiyorsun, senin için can vereni

Can fazla gelince bedene, zor olacak bedeli düne ve bu güne,
Sığmayacak sahte gülüşlerin ardında kalan tevazu, boş artık
Ve sığmayacak senden bana gelecek haber ve bu kader divane
Yok, olacağım belki yokluğunda, yok, olmayacak sensiz bu veda

Simana hasret kalacaksam daha fazla, beklemesi kolay olurda
Çehrene bakamamak bil ki yaradır yüreğimde ta derinde,
Zor dayanıyorum sensizliğin uçurumunda, itekler mi kader umuda
İtekler mi seni senle yaşamaya, yeter mi bu can, sen olmaya...