Yeter Ki Son Olmasın Yaşamak

Ah zaman ahh..
Nasıl da akıp gidiyorsun böyle
göz açıp kapayıncaya kadar?
Bir yılkı atı gibi tozu dumana katarak...
Tutunduğum dal uçlarında
Kırgın kanatlı serçelere su veriyorum avuç avuç.
İçime dökülen yaprakları, rüzgarla avutarak...
Sonra diyorum ki serçe kuşa ve yaprağa:
Giden sadece bir yapraklık mevsim işte!
Yeter ki kırılmasın umutlar.
Yeter ki savrulmasın yaşamak.
Adına aldanma sonbaharın,
Yeter ki son olmasın yaşamak...