Yeter ki sen gitme! Şiiri - Kadri Atmaca

Tüm varlığımı sana adadım adayalı
Yolların biçare bir garibiysem eğer ben
Bu kimin suçu
Yüceler yüceliğinin değil mi?
Bu öyle bir aşk ki güç yetmiyor sevmemeye
Sana susamış bir çöl mecnunuyum ben
Delinin delisi bir divaneyim ben

O mübarek gönlünden
Söküp de atma ne olur beni
Yüreğim parçalanıp dağılsa bile
Ben izinden çıkmamaya söz vermişim bir kere
Kabir’e gömülsem de
Razıyım her türlü cezayı çekmeye
Yeter ki beni bırakıp da sen gitme!

Neyleşir ki sensiz bu miskin hayat
Alınır mı ki sensiz bir anlık nefes
Malın mülkün hiç lüzumu da yok bana
Boynu bükük koma beni
Yeter ki sensizliğe
Bırakma bu lüzumsuz ortalıklar da
Bak yalvarıyorum her daim sana

İstemem ki ben saltanatı
Görkem ve "Şaşaayı"
Kökü kuru ağaç gibi kalmışım ben zaten sensiz
Yansın kavrulsun tüm bedenim
Yeter ki beni bırakıp da sen gitme!

Hicran ateşlerine savrulsam bile
Hançer ritminde bulasalar al kanlara
Tüm kalbim çöküp kahrolsam bile
Sensiz güneş yüzü görmeyeyim ben
Eğer bir an da olsa
İsmini aklımdan çıkarırsam

Mahrumların azabında paralansam bile
Ben tüm benliğimle
Yıkılsam düşsem kahpe dillere
Razıyım kör kurşunlara
Yeter ki beni bırakıp da sen gitme!

Öylesine muhtacım ki sana
İçtim o nur ismini ben kana kana
Yalvarıyorum Ya Rab sana!
Bir zerre de kalmasam silinse cismim bu dünyadan
Uzatıver elini sevgiyle şu miskin cana
Koma beni o pis iblisin kollarına

Bin kez de olsa gömsen de azabın sonsuzluğuna
Sen yeter ki beni sensizliğe mahrum etme
Bu yüreğimi çıkarışta
Savurup atsan bile cehennem kazanının dibine
Her şeye razıyım ben Ya Rab!
Yeter ki beni bırakıp da sen gitme!

(24.11.2012) AZAP…