Yeter ki Sen Gitme Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Sen gitme...
Sen gidersen,
Muhteşem doğanın yüzü yas tutsun...
Varsın tüm mevsimler kaybolsun.
Bahar çiçek açmadan çekilsin toprağa;
Kuşlar, yönünü unutsun gökyüzünde;
Ağaçlar, küsüp meyveye, çırılçıplak kalsın...
İçimdeki her şey, isterse diz çöksün,
Ama yeter ki sen gitme.

Gidersen,
İçimde büyüttüğüm duygular yetim kalır.
Her duygu, her hece, birer hançer gibi boğazıma sarılır.

Bırak, sessizlik konuşsun;
Ama ayakların sussun,
Yollar sussun,
Sen sus,
Dünya sussun...
Her şey sussun...
Her şey...
Yeter ki sen gitme.

Şu nankör zaman, artık tenimde sustu.
Bak, eskiden saçlarım bahar gibi kokardı,
O da mahvoldu.
Şimdi her telinde hazan sessizce ağlıyor.
Çünkü sen yoksan, hiçbir mevsim tamamlanmıyor.
Olsun…
İsterse kıyamet tez elden kopsun...
Ama yeter ki sen gitme.

Sen gitme, ben karanlıkla baş ederim.
Bırak güneş sinip kaçsın sabahın alnından;
Ay küssün geceye,
Yıldızlar dökülsün utanarak boşluğa...
And olsun ki;
Ben eksik olan her şeyi sana bakarak tamamlarım.
Yeter ki sen gitme.

Şu kara toprak, seninle nefes alırken;
Sensiz yağmuru kabul eder mi?
Toprak, çatladığı yerden sessizce seni fısıldar da,
O fısıltı, bir tutam umut gibi, kök salar mı?
Ben, ondaki her çürümeyi seninle yeşertirim.
Bin defa da toprağa karışsam,
Her defasında içimdeki tohuma senden bahsederim.
Yeter ki sen gitme.

Sana olan aşkım, yangın gibidir.
Bu dünya, senin aşkınla yanar, aydınlanır.
Her şey senden uzaklaştıkça söner.
İnsanlar, umutlar, rüyalar birer birer gitmeye yemin eder.
Ama sen kal kalbimin derinlerinde.
Ben sana yüzümü her döndüğümde,
Yoklukla parçalanırım seve seve...
Yeter ki sen gitme.

Ben seninle var olurum, varlığınla çoğalırım.
Tek fısıltın, yıkar içimdeki tüm yalnızlıkları.
Adını kalbimin duvarlarına kazırım.
Her nabız atışında, seni yeniden içimde doğururum.
Yeter ki sen gitme.

Tüm yükünü sırtından alırım,
Acını taşırım,
Kâbuslarını görürüm...
Karanlık gecelerini omuzlarımda taşırım.
Uykusuzluklarının hepsine sahip çıkarım.

Gitme…
Gitmen, bir adımdan ibaret değildir ki...
Bütün evrenin eksilmesidir.
Sen gidersen, her şey düşer elimden.
Her şey, ’ol’ maktan vazgeçer.

Ben seninle yazıldım hayata.
En ağır sancılarla doğdum sana...
Sen gidersen yok olurum.

Her şey gitsin,
Her şey bitsin,
Ama yeter ki sen gitme.

20 Mayıs 2025 Salı