Yeter ki hayatın mücadelesini sırtında t ...

Yeter ki hayatın mücadelesini sırtında taşırken kendini unutma…

Bir masal yazdı yüreğim gerçek olmasa da,
Ruhumda sakladığım hayatımı oynadım, perde dedi zaman
Hep bir çabanın boğan ateşinde yanmıştım, esir gibi
Yorgunluğun en yüksek tepelerinde, rakımlarda kayboldum
Kaç zaman…
Kendimi görmek mümkün değildi, hayatın bir çarkından
Diğerine uzanan bilinmezliğin dehlizlerinde kaybolmaktı
Benimki si…
Söktüm kendimi bu kargaşa boşluğunun düşüşlerinden
Rutubetli merdivenlerin basamaklarını tırmandım
Paslı basamakların oynayan çivileri her bastığımda
Gıcırdayan merdivende olduğumu hissettirdi uyanırken…
Evet, yüreğimle uyandım kapıyı açtığımda gözlerimi güneş kucakladı.
Her yer gözlerimi dinlendiren yemyeşil ormanın her tonunu barındırıyordu
İçimdeki huzur kanatlandı adeta gerçek kimliğim tenimde ruhumla buluştu
Ben diyebildim kendime öncesi yoktu, yabancıydım çünkü…
Benim için çok yeniydi bu dünya kendi masalımı yazıyordum,
Sevmeyi özgür sevmeyi aradım hayatı sevdim önce
Hayatta olduğum için kendimi de sevdim,
Güzellik buradaydı sevmekle başlıyordu,
Sevdiğin kadar vardın, saygınlığın gül bahçesine giden yoldu…
Yüreğimdeki sislerin sardığı acılar dağıldı birden,
Üzülmeme bir sebep kalmamıştı, sadece bir düşünceydi kafamda
Fırlattım attım akarken şarıldayan heybetli nehre, arkasından bakmadım bile
Hayat her zaman güzeldi sadece düşünceler hayatı kötü yapandı
Nasıl yaşadığın, ne hissettiğin, hayatın neresinde kaldığın önemliydi,
Hayatı seyrettiğin kadar nefes alır, yorulduğun kadar yaşarsın çünkü…
Olduğun gibi görünmek kadar doğal bir mutluluk yok,
Kendin olmak vardı, canınla kanınla ve kimliğinle,
Hayatın mücadelesi kendimi unutturmuştu, zaman akıp giderken
Herkes kendi masalına yazabilir ve bunu dünyada oynayabilir,
Yeter ki hayatın mücadelesini sırtında taşırken kendini unutma…

Oktay ÇEKAL
27.06.2013-01.08