Yeter ki Gel Yar Şiiri - Yaşar Cerit

Ey gözleri karam,
O kaşları keman sevgili,
Ey gönlümde yaşayan,
Yüreğimin uçsuz bucaksız feri,
Gel ki etrafında dolanayım.
Ey benim kara sevdam,
Hadi kuş olup da kanatlan,
Kanatlan ki hiç yorulmadan,
Del geç şu geceleri avunayım…

Sanki şu yaz mevsiminde,
Bir kar fırtınasının içinde gibiyim,
Gel ki tenin tenime yapışsın,
O ihtirasının pençesinde hapsolayım.
Gel ki kalbimin atışları hızlansın,
Ceza görmüş bir çocuk gibi olayım.
Yutkunurken hep yanaklarım kızarsın,
Gel ki soluk alışlarım hep zorlansın,
İpil ipil terlerinde boğulayım…

Yeter ki gel le yar gel,
Geceleri delerek geç gel.
Bakışların içime yansısın,
O gülüşlerin dudağımda kalsın,
O tutuşan aşkın alevinde;
Yana yana ben kavrulayım.
Gelesin ki o arzulu sevmelerde,
Terin terime karışsın,
Islak ıslak savrulayım.