Yeter ki Gel Desen! ..

Şu ağacın yaprağı,
Düşüverirken seni fısıldıyordu.
Çiseleyen yağmurun ardından,
Islak gözlerindi görünen.
Dopdoluyum boşalmaya hazır.
Hani yazık deseler,
Bir deseler ya...
Hiç bu kadar kararlı değildim,
Ağlama özlemiyle dolu.
Donuvermiş sanki vücudum.
Uyuşmuş gibi tüm duygularım.
Bir davranış bekliyorum senden,
Belki bir söz,
Belki bir tek bakış,
Yeter ki “ gel “ desen! ..

Mustafa Süreyya Sezgin
(İstanbul,27.12.1974)