Yeter ki Gel... Şiiri - Selim Seven

Hadi kalk gel, gecem hasret aydınlığına…
Maziyi bırak kalsın kendi karanlığında,
Günü, güneşi al,
Koş gel gecemin padişah tahtına…

Aldırma, bu hayat ben beni bildim bileli böyle,
Dost görünen yüzün, gölgesi kahpe…

Hadi kalk gel, yatağım hasret sıcağına…
Yalnızlığı bırak kalsın kendi ayazında,
Tatlı gülüşünü al,
Koş gel, yakalım geceleri, kendi günahlarımızla…

Hatırla, doğduğumuz gün merhaba demedik mi acıya?
Mutluluklar uçtu gitti, sancılarımız kaldı bir tek akılda…

Hadi kalk gel,
Hasretim, gecem karanlığında…
Yatağım, yalnızlık ayazında…

Hadi kal gel, çilelerdir ulaştıran sevdayı bahara,
Mutluluk dediğin, iki unutulmuş anı aslında,
Hayallerini al,
Koş gel, el ele binelim, sevda sandalına…

Unutma, şimdiki sevdalar, yetişmiyor yarına,
İkişer saatlik hayallerin, yıkılmışlığı kalıyor yanına…

Hadi kalk gel, erelim bu gece, vuslatın tadına,
Göz yaşlarını sileyim, konmasın yanağına,
Acılarını da al,
Koş gel, beraber gülelim, gözlerinin hatırına…

Susma, hatta bağır, küfret yalnızlığa,
Mutluluğu çarp, mutsuz günlerinin suratına..

Hadi kalk gel,
Hasretim, köz oldu bağrımda,
Gözlerini de al gel,
Bakışların merhem olsun, her bir yarama….

15.02.2008