Yeter ki dinleyin, yargısız hüküm vermeyin!

Yılgınlığım alıp götürmüştü
Yüksek yamaçların enginliğine hasret soluklarımı
Nihayet derin bir sessizlik kalbimi kuşatmaya başlamıştı sessizliğinde

Sakince düşünüyordum
Kalbi sakinliğimde sanki met ceziri yaşıyordum
Hesabı sahanlığa sererek, toprağın güzelliğinde filizlenerek okuyordum

Nelerin ihmal edildiğini
Ve hangi gerekçelerle alaşağı edildiğini görüyordum
Fevkalade üzülerek, çaresiz hüzün içinde nefeslenmeyi sürdürüyordum

Aslında yanılgılarım
Ve hatta haksız yere kalbini kırdığım ahbaplarım
Teker teker gözlerimin önünde ve hicrani nefeslerle nazar ediyorlardı

Annem ne kadar haklıymış
Oğlum hırsla karar verme, öncelikle bir nefeslen
Halin derinliğine nüfus etmeden ve kalbi hissedişleri görmeden gitme

Hesabın sahibi Cenabı Haktır
Muvazene içinde bulunması gerekende insandır
Kul kimliğinde ihsan, akılla bir farktır ve ihlâs ile yaşamak sanattır

Şayet düşünürsen insanlar
Mezarlarının dahi muhkem olmasını arzuluyorlar
Hattı zatında kalbi burukluk içinde nefes aldıklarını adeta unutuyorlar

Bir emir kulu oluyorlar
Hakka kulluk ihmal edilince ve akide bilinmeyince
Hukuk insan kimliğinde ve akıl idrak netliğinde kemale ermeyince ziyan

Her neyin sahibiysen yalan
Doğruları öğrendiğin dünya kimler için baki kalan
Oyalanmak ve haktan uzaklaşarak muvazeneye kavuşmak bir hayaldir

Ne kadar sevdiğin varsa
Şayet onlar senin kalbini hakka yaklaştırmıyorlarsa
Asla lafazanlıkla uğraşma ve kalbine yalan ve haksız lekeleri bulaştırma