Yeter I Şiiri - Necati Keçeli

Kendi bildiğince gezip tozarsın
Şu dünyayı gezip gördüğün yeter
Hep bana, Rabbena deyip azarsın
Oğluna, kızına verdiğin yeter

Sahip değilsin, el ile diline
Hep tamah edersin dünya malına
Kimi kızar, kimi güler haline
Senden olmayanı yerdiğin yeter

Punt’una getirip her türlü yolu
Ucuza kapattın hep sağı, solu
Haram paralarla ceplerin dolu
Belamı sın nesin durduğun yeter

Çevrende tuz kuru bizlerde ıslak
Konuşan yiyor ya yumruk ya şaplak
Hiç kimse diyemez bu kral çıplak
Nefret duvarını ördüğün yeter

İnsana atarsın çamur ve kara
Kalemler yazamaz düşerler zora
Bir çok yalaka kol gezer bu ara
Ahtapotlar gibi sardığın yeter

Bakmazsın insanın gözünde yaşa
Seni sevmeyeni tutarsın taşa
Peygamber değilsin düşünme haşa
İnsanın kalbini kırdığın yeter

Yalan yakışır mı hiç yiğit merde
Müslüman’ım dersin din iman nerde
İkiliği soktun gelip bu yurda
Şu güzel yurdumu gerdiğin yeter

Necati diyor ki bitmiş insanlık
Duymazsın yaptığın işten pişmanlık
Gün olur biter bu krallık, hanlık
Bu kadar günaha girdiğin yeter

Necati KEÇELİ
İZMİR 25.07.2014