Yeter Ey Kalbim Şiiri - Cem Yavuz Baloğlu

güneşi gözlerinde saklayan sevgili
hasta ruhumun şifacı hekimi
ve işte son ömrümün yitimi
yollarım kesik sokaklarım çıkmazda
hayat denen güneşim yavaş yavaş solmakta...

artık dönüş yok dünlerin yaşanmışlıklarına
sevinçlerin yerinde hüznün rüzgarları
gülüşlerin yerini çığlıklar çalmış....
karanlık ve korku ruhumun yeni arkadaşları...

heyhat..!
buyrun yaşayan ölülerin konağıdır burası

paslı demir parmaklıklar ardında
solgun gri renkli günahkar ruhlar
sisli ve küf kokulu bedenlerini aramakta....
kül dağına oturtulmuş umutları
kan kırmızısı renkte etrafa bakan gözler
solunan nefesin hırıltıları
kulakları parçalamakta....
gözyaşları kurumuş
pınarlardan akan ise zehir
işte burası
dehşetin ve ruhumun
mahkum edildiği siyah şehir...

heyhat..!
buyrun yaşayan ölülerin konağıdır burası
karanlıktır artık sevdanın buradaki ismi
aşk'mı güldürmeyin kayıp bir hazine
buradaki ruhlar eşlik eder son dansta azrail'e...

yeter ey kalbim
artık senden ne bahar isterim ne de yaz
içinde yaşarken ölen çürümüşler listesine benide yaz...