Yeter Be Gülüm Şiiri - Osman Erdoğmuş

YETER BE GÜLÜM

Çok şey mi istedim senden,
Zannetmiyorum.
Bülbülün güle ötmesi,
Gülün aşkı bülbül sesi,
Arının bal yapma hevesi,
Gibi.
Heyecanın dorukta,
Beklesen beni.
Gördüğüm zaman,
Duysaydım sesini.
Bu bana yeterdi,
Yeterdi be gülüm.

İstemedim senden,
Dağlar aşmanı.
Mecnun gibi çöllerde,
Yusuf gibi zindanda.
Yakub’un göz yaşında.
Damla damla süzülüp,
Kör olasıya ağlamanı.
Seni gördüğümde,
Gözlerinin içinde,
Bir ışık görseydim.
Bu bana yeterdi,
Yeterdi be gülüm.

İstemedim senden,
İbrahim gibi.
Ateşi sevmeni.
Hasretin ateşi,
Gül bahçesine çevirdiği,
Aşkı,muhabbeti.
Bir tebessüm görseydim dudağında,
Yüreğimi hoplatsaydın,
İçimi kıpırdatsaydın.
Bu bana yeterdi,
Yeterdi be gülüm.

İstemedim senden,
Yunus gibi.
Denizin ortasında,
Dalgalar arasında,
Balığın karnında,
Kapkaranlıklarda,
Kalmanı.
Sevgi pınarlarından çıkıp,
Göz damarlarından düşen,
Bir damla gözyaşı görebilseydim.
Bu bana yeterdi
Yeterdi be gülüm.

İstemedim senden,
Eyyüb gibi.
Kurtların vucudunu istila etmesini.
Bedeninin her zerresini,
Kemirmesini istemedim.
İstemedim senden,
Be hey zalim...
Beni yakmanı,
Eritmeni,
Yel değirmeni misali,
Başımı döndürmeni.
Sevseydin beni,
Alsaydın kucağına,
Bir öpücük kondursaydın,
Yanağıma.
Buda bana yeterdi,
Yeterdi be gülüm.

Osman ERDOĞMUŞ

Aşk İklimi Kitabından