Yeter Be Felek Şiiri - Midayet Kara

Gül bağında bülbül, çok acı öter
Sılam uzaktadır, burnum da tüter
Çektiklerim çoktur bu bana yeter
Uğraşma benimle, yeter be felek

Derdimi yazarsam, yazar mı kalem
Onca dert çekerim, bitmiyor elem
Çağırıyorsun beni, nasıl gelem
Uğraşma benimle, yeter be felek

Kırışık çizgiler, indi yüzüme
Ağlayarak yaşlar, düştü gözüme
Artık yaşlandım ben, inan sözüme
Uğraşma benimle, yeter be felek

Sen değil misin, derdime dert katan
Peşime düşerek, her gün ağlatan
Kara diken gibi, gözüme batan
Uğraşma benimle, yeter be felek

Dertle çileyi, birbirine katan
Yetmez bu diyerek, üstüme atan
Yüzüme gülerek, bir anda satan
Uğraşma benimle, yeter be felek

Bilirsin ki, asla affetmem seni
Yerde sürünürüm, kalkarım geri
Kalbimi kırıp da incitme beni
Uğraşma benimle, yeter be felek

Benden ne istedin, derdini söyle
Kalbimi kırdın sen, olur mu böyle
Zaman çok azaldı, diyorsun öyle
Uğraşma benimle, yeter be felek

Dostlarım bekliyor, beni sılada
Bir nefes aldırsan, bana arada
Denizi bırakıp, boğma derede
Uğraşma benimle, yeter be felek

Midayet’ im, bunlar, bir gün bilinir
Gün gelir de geçer, divan kurulur
Kıyamet gününde, hesap sorulur
Uğraşma benimle, yeter be felek
Eylül 2018