Küçükken,
Karanlıktan korkardım,
Kapkara yerlerden geçerken
Islık çalardım.
Sonraları bu korkuyu yitirdim,
Ama gene de,
Gecenin her zifiriliğinde
Tepeden tırnağa
Enine boyuna
Ürperdim.
Şimdi ise
Bu ürpertiyi pek yitirmedim ama;
Senin içimi
Aydınlatman,
Bundan sonra,
Yeter de artar bana.
Kayıt Tarihi : 15.10.2010 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)