Yeter Artık Şiiri - Osman Aközel

Yeter artık berduşluk, çekilmez çilekeşlik,
Askerlikte aptalca yapmayalım delilik,
Çok kez aç susuz kaldık, yemek gelecek dedik,
Nahoş hareketlerle, çavuşları söylettik.

Her halimiz aptalca çatıyoruz herkese,
Askerlikte korku var, sönüyoruz sesizce,
Yeter artık Allah'ım, acımaz mısın bize,
Ayrılık öyle zor ki, yerleşti içimize.

Gönül eğlemek için, dalga geçer aradaş,
Sabırlar çok çekilir, arka veren yok yoldaş,
Hepimiz bu ocakta, candan olalım kardaş,
Ezik olan yüreğe, candan yaklaş arkadaş.

Kalp kırıcı şeytanlar, çıkıyor içimizde,
Yeter yapma desek de, ısrar eder sözünde,
İzet-i nefis bilmez, her şey var pis dilinde,
Ne söylesem yakışır, pislik vardır özünde.

El alemin yanında kırıyor hep bizleri,
Acı sözleri ile, üzüyor yürekleri,
Sabırla yaşıyoruz o da sıktı bizleri,
En iyisi iyilik, hoş tutun sevgileri.

Bu gibi hareketler, yakışmaz garip yerde,
Başlar belaya girer, tanınmadık içinde,
Herkes şakadır diye, gülüyor bir köşede,
Sözlerini tart konuş, insan oğlu içinde.

Hicvi yazmak istemem, arkadaşlarıma ben,
Azarlamak olur, insafım gider elden,
İyilikler var iken, bahsedilmez kötüden,
Kalp kıran arkadaşlar, sakattır kuş beyninden.

Yazıyorum böyle insanlar, gelsinler yola,
Doğru yollar var iken, sapmayın sağa sola,
Yoruldun can sıkmadan, otur ver biraz mola,
Düşün doğruları bul, iyiliği kovala.

Osman AKÖZEL