yeter-artik Şiiri - Günay Özdemir

YETER ARTIK

Yeter artık sıktınız, bu müstesna milleti.
Nereden buldunuz, açılım denen illeti.
Böldünüz bu halkı, reva gördünüz zilleti.
---S/anmayın; Türk Milleti, hep ayakta uyuyor.
---Yaptığınız bu zulmün, hesabını tutuyor.

Yaptınız hep, fakir fukara edebiyatı.
Kaptınız yüzlerce; rezidans, uçağı, yatı.
Nedir bu! Türk Halkına yaptığınız dayatı.
---K/an/mayın; Türk Milleti, yapılanı gör(m) üyor.
---Yaptığınız bu zulmün, hesabını tutuyor.

Vatandaşa gelince, haksız salma s/aldınız.
Halkımın yüreğine, korku keder saldınız.
Fütursuz cesareti, bilmem kimden aldınız.
---Darbe olacak diye, kopardınız yaygara.
---İfadeyi almadan, gönderdiniz mez/ar/a.

Memura emekliye, yüzde iki buçuk zam.
Aç mı, açık mı kalmış; var mı hükümette gam.
Varsa yoksa açılım, boşaltılsın bütün dam.
---Hukuktan(!) yan/ay/mışlar, eksik olsun almayım.
---Küfretti bize derler, zan altında kalmayım.

Kul/ak/ları ko/c/aman, herkesi dinliyorlar.
Sesini çıkaranı, içeri tıkıyorlar.
Sorunca utanmadan, demokratız diyorlar.
---Demokratmış(!) bunlar çok, aman kalsın almayım.
---Küfretti bize derler, zan altında kalmayım.

Yıllardır iktidarda, oynadınız mağduru.
Uz/ak/tan bak/an der ki, bunlar ne kadar duru(!)
Herkese saldırıp dur, nedir bu kuduru…
---Darbe olacak diye, kopardınız vaveyla.
---Sayılı günler kaldı, gelecek o gün ay’la.

Günay ÖZDEMİR
17 Kasım 2009 / merSİNop

zillet: hor görme, aşağılama
rezidans: saray, konut
mez: masa
vaveyla: çığlık