Yeter Artık Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Yeter artık yeter diye isyan ettiğim bir an
Daldım gönül okyanusunun derinliklerin,
Oltanın ucuna takılmış sevgi balığına yem olarak
Çevremde binlerce olta, sevgiyi yakalamak içinmi yoksa
Tüketmek içinmi oradalar bilinmez,
Ben gönlümün enginliklerinde, ararım kendi sevgi bahçemi
Nice balıklar sokulur oltama, al beni sev diye,
Tutup maskelerini indiririm hemen, gördüğüm bana uzatılmış bir yem
Hemde zokanın ucuna takılarak.
Çekilirim yanlarından, başka sevgi balıklarına koşarak
Bazen sevgi balığı sanarak, sevinçle kollarına atılırım
Sevgi bahçelerinde, sevgi çiçeği olmak için.
Alırlar beni götürüler ve bir akvaryuma koyarlar
Gösterirler herkese, sirkteki bir maymunu gösterir gibi,
İşte size sevgi balığı, ne güzel değilmi, sevinerek,
Bense; zokayı yutmuş can acısıyla kıvranan balık gibi
Çarparım akvaryumun camlarına, kurtulmaya çalışırken,
Gece, karanlık çökünce, son bir gayret fırlarım akvaryumlarından
Panik içinde ulaşmak için sevgi denizlerine
Bir ses gelir ardımdan hey bu ne panik, sakin ol
Artık panik yok der bir güzel,
Bende ararım sevgimi denizlerin enginliklerinde,
Haydi birlikte arayalım, sevgiyi, el ele
Bakar sanal yüzüme belirsiz bir suretim ben
Bedenin nerde diye sorar hemen
Ruhumu gönderdim sevgiyi bulmak için,
Tensel sevda değil aradığım, önce ulaşayım sevgiye
Sonra gideriz, bedenimize elbise dikecek terziye
Birlikte sevgi bahçelerinde dolaşırken, bakarız sevgi çiçeklerine,
O Kırmızı güllere bakar, Ben Mine beyazı güllere
Kenardaki mor menekşeler çağırır bizi,
Konuşuruz onlarla kır çiçekleri gibi.
Papatyalar raks ederler, lir çalmakta nilüfer
Tatlı bir tını kaplar her yanı,
Bübül gibi konarım Kırmızı güle,
Sevda türkülerimi sunarım, ağlar karanfiller
Lir sesinin güzelliğine sazın nağmeleri karışır,
Kırmızı gül, dinlerken türküyü, bülbülüne söylenir,
Ben zor bir çiçeğim, bana ulaşmak kolay değil,
Krallar, prensesler tarafından saraylarda beklenirim,
Beni Konuklayacağın sarayın varmı senin?
Beklediğin gönül sarayıysa evet derim,
Yok eğer zeus tağınağıysa istediğin
Ben öyle bir saraya sahip değilim.
Benim sarayımın bahçesinde sevgi çiçekleri yetişir,
Mine beyazı gül ve sarı karanfil, Mor menekşenin rüzgarı eser
Sarayım sevdayı arayan tüm gönüllere yeter.
Derken bir titrme ve bir ateş basar bedenimi
Kırmızı gül sorar hastamısın? ne oldu sana?
Alır beni yatırır kolarına, sancılar içinde kıvranırken
Her yanımdan bir dal çıkmakta, uçlarında gonca çiçekler
Açılır goncalar, başlar yayılmaya sevginin rayihası
Ortalığı kaplar bir anda, her yere dağılır sevgimin kokusu
Sorarım kırmızı güle, zengin sarayında istermisin saksıda olmayı
Birkaç gün sonunda sararıp solmayı, Yada benim yoksul bahçemde
Yedi veren gül olarak sonsuza kadar birlikte yaşamayı.
-.-