Yeter artık
İsyanım başımdan akıyor
Duvarlara vurduğum,
İçimde ne fırtınalar kopuyor
Yalandır, inanmayın
Böyle sakin durduğum.
En sessiz anında gecenin
Yokluğuna hiddetim patlar
Seni öpmek yerine
Kendi kendini ısırır
Kahrolası dudaklar.
Masadan alır hıncını
Bitmek üzere olan umudum,
Kendi başına iner gibi
Ne büyük bir hasret yığınıdır
Bir bilsen yumruğum.
Yeter artık,
Kapıları tekmelediğim,
Gündüzle geceyi birleştirip
Her nefeste seni beklediğim
Gökyüzüne asıp ellerimi
Gel dediğim.
Yeter artık
İsyanım başımdan akıyor
Duvarlara vurduğum,
İçimde ne fırtınalar kopuyor
Yalandır, inanmayın
Böyle sakin durduğum.
Kayıt Tarihi : 28.6.2008 01:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!