Yeter Artık Şiiri - Aziz Çınar

Bıktım artık bu dünyadan anne
Bıkmışım dünyanın çirkinliklerinden
Usanmışım
Her gün aynı yüzlerden aynı tiplerden
Usanmışım her gün aynada kendimi
Bu nafiz vücudumu görmekten
Artık vakit yaklaşmalı
Bir kurtuluş olmalı

Kimseyi anlayamaz oldum artık anne
Ne yana dönsem yalan
Kime güvensem ihanet
Bende bozuldum artık anne
Al işte gene soğuk bir Pazar akşamı
Gene buz gibi bir cinayet
Gene avuçlarım kan dolu
Nereye atsam,nereye sallasam tabancamı

Dursun tabancam bana lazım olur
Dedim ya anne kurtuluş gerek
Bu dünya benden ben dünyadan kurtulmalı
Ben gibi biri dar ağacında sallanmalı
Öz yurdundan kovulmalı

Biliyorsun ben bole değildim anne
Beni de sefil düşüncelerine kurban ettiler
Beni de kendilerine benzettiler
Oysa ne hayallerim vardı
hepsini mahvettiler
diktiğim beyaz menekşeleri görecektim
hepsini çiğnediler
işte bu dünya bu denli bozuk
bu dünya bu denli acımasız anne
ben göç edeceğim artık bu diyardan
sessizce yol alacam kimseye haber vermeden
tek kurtuluş ölüm bu girdaptan
ama söylemem gerekenler önce ölümden

ey gidi dünya sen beni günahkar bilirsin ama
asıl günahkar senisin haberin yok
içinde ne zalimler beslersinde
üstlerinde kefeni yok
ey gidi dünya bak bende gidiyorum
o beyaz diyara benden olanlara
sen kal sağlıcakla senle yananlara