Yeter Artık Şiiri - Bülent Anamur

Çocuk olamayacak mıyız bu dünyada,
Kadın olamayacak mıyız,
Delikanlı olamayacak mıyız,
Genç kız olamayacak mıyız…

İnsan olamayacak mıyız bu dünyada,
Temiz kalamayacak mıyız,
Aşkı sevemeyecek miyiz,
Mutlu olamayacak mıyız…

Kimi çocukları dilendiriyorlar bu dünyada,
Kimi çocukları da delirtiyorlar…
Kimi çocukları sokaklara sürüyorlar,
Kimi çocukları da savaşa…,

Kimi kadınları satıyorlar bu dünyada,
Kimi kadınları da satın alıyorlar…
Kimi kadınların başlarına dünyasını yıkıyorlar,
Kimi kadınlara kıyameti yaşatıyorlar…

Kimi genç kızları kaçırıyorlar bu dünyada,
Kimi genç kızları kirletiyorlar…
Kimi genç kızları kasap gibi doğruyorlar bu dünyada,
Kimi genç kızları yakıyorlar…

Kimi delikanlıları suça sürüklüyorlar bu dünyada,
Kimi delikanlıları maşa yapıyorlar,
Kimi delikanlıları terörist yapıyorlar bu dünyada,
Kimi delikanlıları kurban ediyorlar…

İşkence görürken çok bağırdı mı o çocuk?
Dayak yerken çok ağladı mı o kadın?
Boğazı kesilirken nefes alıyor muydu o genç kız?
Doğranırken etleri çan çekişiyor muydu?
Parçalanırken dünyasından geçiyor muydu o delikanlı?
Arkalarından gözyaşları döküyor muydu o gam dolu anneler?
İntikam yeminleri ediyor muydu o yıkılmış babalar?
Feryat yükseliyor muydu göklere?
Kuşlar korkuyor muydu?

Yeter artık!
Bıktık bezdik bu insan olmayanlardan!
İnsanları insanlıktan çıkaranlardan!
Nefisleri uğruna cana kıyanlardan…
Kurtulalım!

Çocuklar oyun oynasın,
Genç kızlar çeyiz düzsün,
Delikanlılar yuva kursun,
Kadınlar yuva yapsın,
Gözleri arkada kalmasın annelerin,
Akılları başlarından gitmesin babaların…

Kuşlar dallarında ötsün ağaçların,
Arılar tohumlarını toplasın çiçeklerin…
Çöpçüler yapraklarını süpürsün sokakların…
Güneş yeniden doğsun…