Yeter Şiiri - Züleyha Aktaş

Yeter

Bir tepede yalnızlığı yaşıyorum yeniden.
Yalnızlık öyle ağır ki, kelimeler yetmez.
Hiç kimse sormasa, dokunmasa bana,
Sen gelsen yeter…
Huzur ellerinin sıcaklığıdır.

Gözlerin karşımda, göl gibi duru.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter…
Yüreğim, seninle dağlar kadar serin.

Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam.
Akşam dumanı gibi sarar gözlerimi.
Sen dolsan yeter…
İçimdeki boşluk, seninle tamam.

Bende çaresizlik, bende sabır.
Gündüzümden vazgeçtim,
düşümde biraz.
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter.

Duymasa hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını…
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter.

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi.
Çıkıp gelsen, uzaklardan, korkulu, ürkek…
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter.

Nûrferah Züleyha AKTAŞ
Tarih: 01/11/2025
Saat: 20:47