Yeter Şiiri - Dağlar Özügüç

Etrafımıza sinsice gerildi demir teller
Elimi acıtıyor sıktığım o dikenli eller
Haddini aşıyor bu konuşan zır cahiller
Çok şey için kaba İlgisiz ve bilgisizler
Vefadan yana pek de nasipsizler
Buz gibi oldum bende duygu bırakmadılar
Bir hiç uğruna bir sürü kuru gürültü bunlar
Sıkılmadım yalnızlığımdan bir dirhem
Bunlar nedir şikayetleri şeytana sanki duadır
Bu yüzden benim için bir tek sen varsın
Aramızdaki bağ canımızı yakacaksa eğer
Senin için beslediğim duygularım körelsin kalsın
Kara köprüden serin sulara aksın gitsin
Senin teninden yansımayan ışığı neyleyim
Karanlıklarda oyalanırım bana yeter
Yönü sana dönmeyen sılayı istemem
Gurbette seni düşlerim bana yeter
Senin için çarpmayacaksa bu yüreğim
Söküp atarım kalpsiz desinler bu bile yeter
Sensiz yıldızlara ulaşmak ölüm demekmiş meğer
Bir ay bir yıldız bir gül sevmeye yeter
Bir tahta bavula sığmaz bunca yaşananlar
Beni yola salanlar bir düğün bohçası
İkide heybe yollasınlar belki yeter