Yeter Şiiri - Adem Yazar

Yokluğun parmaklık, durur önümde
Hasret zindanında yattığım yeter
Bir gün olsun çık gel görüş günümde
Sensizlik zehrini tatığım yeter

Gelirken hücreme güneşi getir
Göğsümde yanan şu ateşi yetir
Beni benden alda kendinde bitir
Şu yorgun yürekle attığım yeter

Aşkınla kah sarhoş kah da ayığım
Kir pasak içinde saçım bıyığım
Tayfuna tutuldu umut kayığım
Aşkın denizinde battığım yeter

Ve bizde kaybettik kader oynunda
Bu aşkın vebali kimin boynunda
Derdimle divane olup koynunda
Ruhumu geceye sattığım yeter

Gelde dök içini suçumu sayıp
Anladım sensizlik en büyük kayıp
Ağlıyorum işte ayıpsa ayıp
Bunca yıl kendimi tuttuğum yeter

Bu aşkın yolları yordu dizimi
Dermanı sendedir şöyle çözümü
İlhami'yem artık güldür yüzümü
Bunca yıl kaşımı çattığım yeter

21 / 01 / 2014 / salı