Yeter Şiiri - Serpil Kaplan

Kapat şu ışıkları, seni gözüm görmesin,
Mutluluk yalanıyla, kalayım karanlıkta.
Boş umutlar besleyip, hayallere girmesin,
Geri durmam giderken, beni bana ver yeter.

Sevgi kervanı çölde, fırtınada savrulmuş.
Toplamaya güç yetmez, kaybolmuş her parçası.
Duygular bölük pörçük, kabuğundan sıyrılmış,
Sözler dermem giderken, yolu bana ser yeter.

Kim demiş sen seversen o da seni severmiş…
Sevgi zorla olmaz ki, bin dereden su gelir.
Ömür denen üç günlük, bugün de geçivermiş,
Bir şey vermem giderken kolu bana sar yeter.

Soğuktur ayrılıklar, titreyerek anarsın.
Dudağında tebessüm, mazi gelir aklına.
İç acıtır son veda, ısınamaz kanarsın,
Güller sermem giderken, tülü bana ger yeter.

Dünyadaki ayrılık sonsuzluğa açılır.
İstediğim helallik, kalmasın hak mahşere.
Ömrünü paylaşmışsın iyi kötü seçilir,
Seni kırmam giderken, beni bana sor yeter.
22.10.2014